رابطه بین سبک فرزندپروری والدین با خودشیفتگی، تعارض نقش و شخصیت جامعه پذیر در دانش آموزان مقطع متوسطه

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک فرزند پروری والدین با خودشیفتگی، تعارض نقش و شخصیت جامعه پذیر در دانش آموزان مقطع متوسطه به روش توصیفی-پیمایشی می باشد. به این منظور برای سنجش متغییر های تحقیق از پرسشنامه پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند، پرسشنامه شخصیت خودشیفته، مقیاس ابهام-تعارض نقش اسکالر و لوانونی و پرسشنامه شخصیت جامعه پسند استفاده شد، که پایایی آن به ترتیب بر اساس آلفای کرونباخ 893/0، 898/0، 744/0 و 838/0 بدست آمد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 93-1392 می باشند، که تعداد 282 نفر از آنها با نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند که در نهایت 281 پرسشنامه برگشت داده شد که همین تعداد مبنای تحلیل قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن بود که سبک فرزند پروری والدین با شخصیت خود شیفته دانش آموزان رابطه دارد. همچنین سبک فرزند پروری والدین با تعارض نقش دانش آموزان رابطه دارد. در ادامه مشخص شد که سبک فرزند پروری والدین با شخصیت جامعه پسند دانش آموزان رابطه دارد. نتایج حاصل از یافته های این تحقیق، نشان داد که، الگوی فرزند پروری سهل گیرانه والدین با شخصیت جامعه پسند دانش آموزان رابطه منفی و معکوس دارد به عبارت دیگر وجود الگوی فرزند پروری سهل گیرانه منجر به شخصیت جامعه پسند دانش آموزان نمی شود. همچنین الگوی فرزند پروری مستبدانه والدین با شخصیت جامعه پسند دانش آموزان رابطه منفی و معکوس دارد به عبارت دیگر وجود الگوی فرزند پروری مستبدانه منجر به شخصیت جامعه پسند دانش آموزان نمی شود. در ادامه یافته ها حاکی از این است که الگوی فرزند پروری مقتدرانه با شخصیت جامعه پسند دانش آموزان رابطه مثبت و مستقیمی دارد به عبارت دیگر وجود الگوی فرزند پروری مقتدرانه منجر به شخصیت جامعه پسند دانش آموزان می شود.